Perigamie bij de Moru

Wat volgt is een beschrijving van een cultureel gebruik bij het volk die de Moruryn onderhoudt.
De Moruryn is de moedertoren waaruit Tyulae (zie eerder) zich manifesteert en in stand houdt.
Het volk Moru (ook Moré of Arim uitgesproken) kent een interessant gebruik tussen de mannetjes en de wijfjes.
Het gaat als volgt:

Elk vrouwtje heeft twee mannetjes. Punt. Verder geen gezeik.
Opdat de mannetjes elkaar zouden tolereren, mogen ze elk een tweede vrouwtje als partner kiezen. Het is nochtans onvoorwaardelijk, de mannetjes tolereren elkaar toch al.
Dus elk vrouwtje en elk mannetje hebben twee partners.
Op deze manier ontstaat een hele keten van partners maar er wordt niet onnozel over gedaan.
Ze kennen geen jaloezie of afgunst maar gunnen elkander het beste.
Ze kennen ook geen familiebanden zoals wij het kennen.
Ze kennen geen tante, oom, opa of oma.
Ze weten niet wie hun broers of zussen zijn.
Slechts weinigen weten wie hun biologische moeder is.
Ze hebben simpelweg de gewoonte niet om een familieband te onderhouden.
Hun vorm van familieband is de partnerketen, die ze heel goed kennen en met wie ze heel close zijn, soms wel tot de veertigste graad !!
De wijfjes baren kinderen en de keten voedt deze gezamelijk op.
Er is geen nood aan genetische zekerheid, er is geen gevaar voor inteelt.
En ik zal je vertellen hoe dat komt.
De Moru leven in een territorium van ongeveer drieënhalve keer de aardoppervlakte.
Binnen dit territorium, alwaar de torens van Tyulae heersen, zijn er 1172 groepen gevormd met elk gemiddeld 3500 stammen. Het aantal personen per stam hangt af van de naburige torens (zie eerder).
Als een kind geboren wordt, weet de moeder uiteraard dat het haar kind is, het kind echter komt zelden te weten wie de moeder is. Het weet al helemaal niet wie de vader is en heeft die behoefte ook niet. Diegenen die qua graad het dichtst bij het kind staan, weten ook wie de moeder is
Als een meisje een vrouw wordt, verlaat ze de groep om na een wandeling een andere groep en stam te vinden.
Deze wandeling, bekend als Hcylla y`yn (uitgesproken chjoolaaïn) of "de levenswandel" is volgens wiskundige principes berekend en wordt door ritueel ter kennis gegeven aan de vrouw, doorgaans in groep door alle vrouwen tot de derde of vierde generatie.
De prille vrouw vertrekt op een reis van maanden.
Omdat Aebalune zich afspeelt in een wereld rond een zon en geen planetaire evolutie kent, is er ook geen dag en nacht. Ook geen sterren om zich op te oriënteren. Daarom oriënteren de Moru zich op de Moruryn, de moedertoren.
In feite is deze vorm van oriëntatie effectiever dan een poolster omdat de Moru in cognitief contact staan met de Moruryn.

Later volgt meer over dit uitzonderlijke volkje.

Gesprek met Yllwynn

De Yllwynn is een volk binnen Aebalune dat het concept "vormsontleding" als een complete wetenschap heeft uitgewerkt.
Ik zal hier trachten datgene weer te geven dat ik onthouden heb van de laatste shift.
Let wel: informatie kan vergeten of vervormd worden tijdens de shift. Bijgevolg wordt het volgende niet als "complete herinnering" beschouwd maar als leidraad opgenomen in de Atlas tot het bewustzijn van Aebalune.

Dit is het verslag van de ontmoeting met Yllwynn zondag 19 oktober 2008.

Wazig, geruis...ruis duurt niet lang...
---Binnen---
Rondkijken, het visuele verschijnt...
--landschap--
Gras, groen en bomen. Ik kan het gras al voelen, het is een beetje nat als van de dauw.
Dauw bestaat niet in Aebalune want het wordt nooit nacht en dus nooit ochtend.
De dauw is een mentale projectie van mezelf. Volgens mij is het ochtend want ik ben pas binnen.
"Breng mij naar Yllwynn"
---Yllwynn---
Ok, ik ben volledig binnen. De kleuren zijn vast en ik ben bij volle bewustzijn.
De zon hangt boven en de kinderen spelen.

---Gesprek met Yllwynn begint---

Yllwynn:

Alles wat gebeurt is een proces.
Een proces is het voltrekken van de reacties tussen systemen.
Een systeem is het waarnemende aspect van een structuur.
De structuur is de informatie van een object.
Een object bestaat dus uit de informatie en een waarnemend deel.
Dit waarnemend deel wordt zelf waargenomen tijdens de waarneming van de omgeving of personen los van het object zelf.
Dit waarnemend deel of "systeem" is het deel dat reageert. De informatie zelf reageert niet.

---vroegtijdig weggetrokken, controle en concentratie vallen weg.
Buiten...

Dit was het verslag.
Volgende keer ga ik er weer heen, hopelijk duurt het dan wat langer.

PS: dit is deel van het boek, niet denken dat ik zot ben hé!
Allez dada!

Het begin van iets nieuws: de crisis

Het begint bij de grote crisis...

"Verzwakt door vele oorlogen en een technologische crash, ontstond de nood aan nieuwe waarden en een nieuwe wereldorde.
Denkpatronen die ooit bescherming boden, waren niet langer nodig en werden afgeworpen als de pop die een rups ooit beschermde.
De rups was vlinder nu.
Religie en het economisch systeem, twee van de belangrijkste dominerende aspecten, transformeerden tot universaliteit.
Een golf van bewustzijn overspoelde de planeet en de mens kwam weer thuis.
Strijd verloor haar zin."

Dit stukje tekst, verrassend genoeg niet behorend tot de eerste hoofdstukken van het boek, boeit me enorm.
Het geeft weer dat er een nieuwe wereldorde op poten wordt gezet na een grote technologische crash.
De komende economische crash is dus niet de "grote gebeurtenis" waarvan we allemaal dromen hebben en die we van kleins af aan in ons binnenste voelen aankomen.
Na de economische crash, die slechts het begin is van een nieuw economisch systeem, ontstaat een nieuwe technologische revolutie waarbij internet zal worden uitgebreid. Ook huizen en fysieke plekken komen real-time online en de interactiemogelijkheden vermenigvuldigen.

Trouwens een tip voor mensen die geld willen verdienen (ik ben er zelf te lui voor):
Maak iets waardoor je op vakantie via het internet thuis je planten kan water geven of je vissen kan voeren.
Of via SMS je kat eten geven, dan kan je dat doen als je in de file zit.
Files zullen erger worden, speel daarop in!
Moeilijk is het niet.
Maar geef mij wel een klein beetje geld dan haha !!
Eh...ok

In elk geval, velen zijn bang voor een Nieuwe Wereldorde maar ze zal er komen.
We hebben diegenen nodig die ervoor zullen zorgen.
Zij zijn niet onze vijand, enkel deel van het spel dat wij ook spelen.
In essentie zijn het dus medespelers en geen tegenstanders.
Eens de wereldorde een feit is en het blijkt dat zij kwade bedoelingen hadden, dàn kunnen we in opstand komen!
Maar het is belangrijk nu, dat we verenigd worden en daarbij gebruik maken van hun kracht.

Aeb. 3:57-4 (fragmenten)

"Tsi'abi, de berg van drie, de berg van één
die de vorigen verstaan
als vertegenwoordiger van Buiten"
+++++
"Ritme is regelmaat, regelmaat is orde"
+++++
"Niet de afwijking van perfectie vormt willekeur
het zijn de criteria waaraan de afwijking voldoet"
+++++
"Vaste criteria, schijnbare willekeur
Losse criteria, wezenlijke eenheid"
+++++
"Ander ritme is andere orde
wie perfectie wil zien
moet afwijking zien"
+++++
"...en het Project kwam tot bestaan
ogen naar binnen, onder is buiten
een lange reis te gaan"
+++++
"En de berg van drie leerde praten
met Buiten, die inmiddels niets dan brekende taal sprak"
+++++
"Want Buiten wou meer dan het nodig had
Buiten werd vast, koel en droog
maar droge dingen
breken sneller"
+++++
"Buiten begon te denken tot binnen via de berg"


Dit zijn fragmenten uit het boek Aebalune, derde cyclatie, hoofdstuk 57, vierde generatie na de Uitzwerming.
Het wijst naar de dialogen tussen Sal Oubi en Gaeroon.
Hier wordt duidelijk dat de berg van drie tot communicatie dient met de muturactie.
De muturactie is het ultieme computerwezen dat ontstaat wanneer technologie zelfdenkend wordt en in staat de eigen evolutie te leiden. Het zal streven naar een permanente toestand van creatie en absolute wetendheid.
De dialogen spreken over oude tijden waarin de berg is gebouwd en de ware toedracht ervan.
We weten nu dat er wel degelijk contact is met de droomwereld en de vaste, droge wereld.

De berg van drie

In Aebalune bestaat er een berg.
Deze berg is niet alleen, er zijn meerdere van zulke bergen.
Het zijn instrumenten, gebouwd volgens technisch onwaarschijnlijk hoogstaande principes die de term "technologie" tarten.
De berg van drie die ik hier bespreek bestaat uit drie delen, Locus, Visnr en Sedja.
Ze is gebouwd door de Sal Oubi, een volk die de cyclatie Selofi uitbrengt.
Ze gaan er vanuit dat er een onverbrekelijke relatie bestaat tussen beweging, warmte en geluid.
Ze zijn er opgekomen dat er een manier is om standbeelden van water te maken.
Ze hebben technologie ontwikkeld om een vloeistof een ruimtelijk geheugen en structurele integriteit te geven.
Ze hebben ontdekt dat water niet alleen in staat is te onthouden en zelfs te leren, water kan zelfs geconfigureerd en geprogrammeerd worden om elektromagnetische straling te beïnvloeden.
De Selofi zijn de grondleggers van het begrip "hydrofiguratie", een vorm van metatechnologie.

De berg van drie bestaat dus uit de Sedja, de Locus en het Visnr.
De Sedja is het zingend water, een rivierbedding zodanig uitgehouwen dat de dunne laag water die stroomt een constante geluidstoon produceert.

Meer weet ik nog niet en de informatie komt traag binnen precies.

De Visnr is het dansend water, in deze poel neemt het water vormen aan. Het zijn (meestal) regelmatige en prachtige figuren die vrij hoog kunnen worden en schijnbaar geen last hebben van zwaartekracht.

-> Het geluid van Sedja heeft iets te maken met die vorm van levitatie.

Locus: nog geen informatie hierover behalve dat het een koepel van puur water is.
Sedja en Locus doen iets met de oppervlaktespanning van het water waardoor er een enorme koepel van traag vloeiend water ontstaat.
Deze koepel is in staat informatie uit licht door te laten en tegen te houden.

Da's al dat ik tot nu toe weet, ik hou je op de hoogte!

De poes en de muturactie

Mijn kat heeft de gewoonte van af en toe naar boven te lopen als de deur opengaat. Ze weet dat dit niet mag maar ze doet het toch.
Vorige keer deed ze het weer en ik liep erachter.
Op de eerste verdieping zijn er twee kamers en op de tweede ook. Soms verstopt ze zich op de eerste verdieping maar meestal loopt ze verder naar de tweede.
Ze is echter zo snel dat je haar -eenmaal boven gekomen- niet meer kunt zien en daarom moet je eerst de eerste verdieping uitkammen alvorens naar de tweede te gaan.
Omdat ik aan andere dingen aan het denken was, verliep de achtervolging op automatische piloot en zocht ik dus volgens een protocol waaraan mijn hersenen het meest gewend waren.
Op de eerste verdieping, bij het binnenkomen van de eerste kamer keek ik achter de deur (daar was ze niet) en dan onder het bed.
Plots besefte ik: mijn kat gaat haar nooit achter de deur verstoppen! Dat doen mensen, geen katten!
Mensen denken: "waar gaat hij me niet zoeken" maar katten denken: "waar gaat hij me niet vinden".
De methode volgens dewelke ik zocht, bleek verwisseld met een andere, zij het nauw verwante.
("zoek de mens" ipv "zoek de poes")

Deze anekdote lijkt wat lullig maar bevat belangrijke informatie.
Immers, een wezen gedraagt zich zoals het IS !
Daarom zullen computers nooit mensen zijn.
Misschien worden ze intelligent of zelfs emotioneel, maar nooit worden het mensen.

En ook daarom zet de muturact zich uit in Aebalune. Omdat het menselijk wezen blijkbaar een belangrijk stuk van de puzzel kan oplossen. Menselijke creativiteit kan dan wel nagebootst worden door een programma, het zal nooit hetzelfde ZIJN.

Tyulae, het land van torens...

Binnen het Aebalune bestaat het land van torens, Tyulae.
Deze synstructieve conglomeraten zijn een spel voor vermaak en educatie.
Psychogenetische componenten worden hier uitgespeeld als pionnen op een speelbord.
Het spel gaat als volgt: een menselijk wezen heeft een absoluut bewustzijn en een relatief bewustzijn. Deze staan in verbinding door een kluwen van permanent afsplitsende parallelle connecties, waarbij verzamelingen die op zichzelf kunnen staan de psychogenetische componenten vormen.
Bij het intreden van het spel (Tyularryn) worden deze ontleed en apart uitgezet op een toren. Er zijn miljoenen torens, afhankelijk van het bewustzijn, de wensen en verlangens, en het aangrijpingspunt van de vrije wil.
Elke toren kan door meerdere individuen bevolkt worden en elke toren groeit en verandert mee met de bewoners.
De torens zijn symbionten van de menselijke geest die als taak hebben: het beantwoorden van de vraag "Hoe zie ik eruit als beschaving?".

Onze hersenen zijn namelijk op zeker niveau te vergelijken met een samenleving, met specifieke rollen toebedeeld aan specifieke rollenspelers.
De Tyularryn biedt iemand de mogelijkheid zichzelf te ervaren indien hij of zij een samenleving zou zijn.

In onze wereld zijn wij individuen in een samenleving, in Tyulae zijn wij samenlevingen in een individu.

Het Spel, waarvan ik de aard en herkomst nog niet kan achterhalen, kent blijkbaar een matrix waarin het zich voltrekt. Deze matrix wordt in stand gehouden door twee dirigenten, Kanup en Hanut.
Ik spreek van dirigenten omdat hun werk het meest te vergelijken valt met het dirigeren van een muziekstuk waarbij zij erop toezien dat het juiste ritme wordt aangehouden om aldus een correctie configuratie weer te geven.

Concreet ziet Tyulae eruit als halmen en bloemen in een veld. Met een kleurenrijk en vormenpracht. Zachtjes bewegend in een aangename wind.