Tyulae, het land van torens...

Binnen het Aebalune bestaat het land van torens, Tyulae.
Deze synstructieve conglomeraten zijn een spel voor vermaak en educatie.
Psychogenetische componenten worden hier uitgespeeld als pionnen op een speelbord.
Het spel gaat als volgt: een menselijk wezen heeft een absoluut bewustzijn en een relatief bewustzijn. Deze staan in verbinding door een kluwen van permanent afsplitsende parallelle connecties, waarbij verzamelingen die op zichzelf kunnen staan de psychogenetische componenten vormen.
Bij het intreden van het spel (Tyularryn) worden deze ontleed en apart uitgezet op een toren. Er zijn miljoenen torens, afhankelijk van het bewustzijn, de wensen en verlangens, en het aangrijpingspunt van de vrije wil.
Elke toren kan door meerdere individuen bevolkt worden en elke toren groeit en verandert mee met de bewoners.
De torens zijn symbionten van de menselijke geest die als taak hebben: het beantwoorden van de vraag "Hoe zie ik eruit als beschaving?".

Onze hersenen zijn namelijk op zeker niveau te vergelijken met een samenleving, met specifieke rollen toebedeeld aan specifieke rollenspelers.
De Tyularryn biedt iemand de mogelijkheid zichzelf te ervaren indien hij of zij een samenleving zou zijn.

In onze wereld zijn wij individuen in een samenleving, in Tyulae zijn wij samenlevingen in een individu.

Het Spel, waarvan ik de aard en herkomst nog niet kan achterhalen, kent blijkbaar een matrix waarin het zich voltrekt. Deze matrix wordt in stand gehouden door twee dirigenten, Kanup en Hanut.
Ik spreek van dirigenten omdat hun werk het meest te vergelijken valt met het dirigeren van een muziekstuk waarbij zij erop toezien dat het juiste ritme wordt aangehouden om aldus een correctie configuratie weer te geven.

Concreet ziet Tyulae eruit als halmen en bloemen in een veld. Met een kleurenrijk en vormenpracht. Zachtjes bewegend in een aangename wind.