Oxytocine en vasopressine in hun rol tot behulpzaamheid

Deze ochtend werd ik wakker in een lichte droom.
De droom vertelde mij dat oxytocine en vasopressine een rol spelen in situaties waarbij er gecharmeerd wordt om iets gedaan te krijgen.
Vrouwen die lief lachen naar een man om een lekke autoband te vervangen, zouden dat gedaan krijgen door de werking van deze stoffen.
In mijn droom werd een onderzoek opgezet bij 40 mannen tussen 18 en 55 jaar.
Hun oxytocine maar vooral vasopressine werd constant gemeten.
Bij wijze van afleiding werden ze onderworpen aan verschillende proeven in het labo en toen ze naar huis (?) gingen, werd een situatie in scène gezet waarbij een vrouw hen met hun charmes iets liet repareren.
Allen vertoonden ze verhoogde concentraties.
Ik weet niet of de droom gelijk heeft maar het is het onderzoeken waard.

De effectieve mens

Het zijn woelige tijden, zoals ze altijd al zijn geweest.
Maar de tijd van nu is dringender dan ooit.
Dringend is de nood aan een nieuw patroon van denken.
De effectieve mens is een noodzakelijk gevolg van dit patroon.
Effectief betekent maximaal rendement.
Hoe maak je jezelf maximaal rendabel?

Indien we uitgaan van een globaal vredige samenleving is effectivering alle handeling en moeite die deze staat van bestaan nastreeft met zo weinig mogelijk verlies aan tijd en energie.
Met andere woorden, zo weinig mogelijk factoren die wereldvrede belemmeren.
Wereldvrede is een feit als iedereen gelukkig is.
Het individu heeft enkel de macht over zichzelf om gelukkig te zijn.

Wereldvrede kan enkel bekomen worden vanuit het individu en kan niet opgelegd worden door een hogere entiteit zoals vader staat. In dit opzicht verschilt het van economie, justitie, defensie,...
Effectivering van de mens kan dus niet uitbesteed worden aan centraal gezag.
Dit betekent concreet dat ook alle verantwoordelijkheid door het individu gedragen wordt.

Het effectief worden van de mens kan slechts plaatsvinden na het opeisen van eerder afgegeven verantwoordelijkheid. Het is dit opeisen dat volledig autonoom door het individu kan gedaan worden.

We zijn verantwoordelijk over onze eigen staat van gelukkig zijn en zijn dit per definitie verschuldigd aan de huidige en komende generatie.
Alle gedachten die ons afleiden van dit geluk, wereldlijke problemen, frustraties, gevoel van onmacht,...zijn bijprodukten en geen afgewerkte produkten.

Inzichten van de maand mei 2010

Vergeven heeft een positieve invloed op de gezondheid.
Het dient niet enkel een religieuze of sociale functie maar heeft letterlijk een fysiologisch belang.
Vergeven speelt zich ook af in uitgebreidere velden dan in de interpersoonlijke ruimte.
Het is loslaten van vastklevende gedachten.
Bepaalde gedachtspatronen kunnen namelijk parasitair optreden en dat maakt stresshormonen vrij.
Het loslaten van deze gedachten is het afgooien van ballast en het groeien naar een effectieve persoonlijkheid.
Als veel mensen binnen de samenleving effectief zijn, ontstaat een effectieve maatschappij.
Het zijn er niet veel die het kunnen boeien maar ons aantal groeit.
Hier enkele punten waarmee je jezelf (eigenlijk uw hersenen) kunt effectiveren:
- Vergeven en loslaten van parasitaire gedachten
- Beseffen dat "verloren tijd" niet bestaat, het is een illusie en een bijprodukt van een tijd- en winstgebaseerde economie.
- Als je jezelf wilt ontspannen maar je hebt daar door omstandigheden de tijd niet toe, ontspan dan het gelaat.
Door het gelaat te ontspannen, worden prikkels naar de rest van het lichaam gestuurd.

Volgende keer meer over het effectiveren van de mens.

De grote universele theorie

Zolang de wetenschap niet onderkent dat het heelal uit slechts één deeltje bestaat, blijft de GUT (Grand Unified Theory) een vaag beeld.
Momenteel zijn we druk bezig met uit te vinden uit wat alles bestaat.
We kunnen al dat gerief opensplijten en vinden enkel nog kleiner gerief.
Uiteindelijk is het kleinste deeltje de eenheid van ons heelal.
Neem dit gerust letterlijk op want er is ook maar één van. Dit beweegt echter zó snel dat het lijkt alsof er ontelbaar van zijn.
Dit deeltje zal het theon gedoopt worden.
Wanneer we zover zijn, ontstaat er een nieuwe wetenschap.
Deze wetenschap zal de gedragingen van dit ene deeltje onderzoeken en de interactie met zichzelf.

Nationalisme laten we thuis.

Als ge geen goesting hebt om de volgende zinnen te lezen, lees dan op z'n minst de laatste zin.

Mannetjes strijden om vrouwtjes.
Stammen strijden om territorium.
Landen strijden om gezag.
Uiteindelijk gaat de laatste strijd om de macht over onze planeet.
Hier houdt het strijden op.
Het heeft geen tegenhanger op interstellair niveau.
Vanaf het moment dat een civilisatie planetair ontwaakt, vergaat de neiging tot machtsstrijd.
Dit fenomeen heet "de nefriale occlusie" en dit verhindert scenario's als het strijden om een planeet of stelsel tussen twee of meerdere species.
Niet enkel het menselijk brein zit vol programma's, ook de menselijke soort op zich.
De mens is humanoïd van aard maar alleen op Aarde heet hij mens.
Elders heet hij anders maar is humanoïd evenzeer.
Het zijn van humanoïd is een prachtige ervaring en hoewel een moeilijke jeugd niet is uitgesloten, gaat een planetair bewustzijn gepaard met de wetenschap dat liefdevol handelen de ware aard is van de mens.
Het is dit liefdevol handelen dat een reeks van technologieën in gang zet die het mogelijk maken interstellair te reizen.

Samenvatting van al dit gezever: technologie loopt parallel met het bewustzijn en zonder planetair bewustzijn is interstellair reizen onmogelijk.

Nief spelleke

Als ge rondkijkt in de kamer, kunt ge u voorstellen hoe de dingen aanvoelen.
De textuur van de muur.
De blokskes van het klavier (waar al die letterkes op staan).
Papier, textiel, glas, plastic.
Gewoon naar iets te kijken en ge kunt u al voorstellen hoe dat aanvoelt moest ge het aanraken.
Dat nieuw spelleke, zoek iets waar ge u dat NIET van kunt voorstellen!
Wedden dat ge een paar uur zoet zijt?

Vervolg van 't vorige (hetgeen dat hieronder staat)

Kmoest nog vertellen over dat nummerke drie.
Awel, 't zit zo dat alles dat waarneemt ook waargenomen wordt.
En heel dit stelsel van waarneming, is één.
Er is met andere woorden maar één realiteit.
Dat klinkt raar als ge uzelf hebt opgevoed met de gedachte dat er meerdere realiteiten zijn.
Er zijn meerdere mogelijkheden, dat wel. Maar echt realiteit, daar is er maar eentje van.
Het zou eigenlijk veel lulliger zijn aan te nemen dat er organismen gescheiden zijn door de grenzen van het bestaan. Het bestaan kent namelijk geen grenzen.