Veryn Thura

De Atlas tot het bewustzijn van Aebalune wordt ingeleid door een principe dat universeel is bij elke beschaving in het heelal die het moment bereikt van planetaire zelfontwaking. In bijna alle gevallen gaat dit evolutionair fenomeen gepaard met verhoogde technologische capaciteiten. Technologie zal bijna altijd op een bepaald punt haar eigen evolutie bepalen.
Het hoofdstuk waar het allemaal mee begint, is de Veryn Thura "kronieken van de waarneming".
Waarneming is een essentieel aspect van technologie en een vorderende technologie brengt een vorderende waarneming met zich mee.
Op het moment van schrijven kan onze technologie al meer waarnemen dan het menselijke waarnemingssysteem. Doch is ze nog niet in staat deze prikkels aan te wenden voor een (mogelijke) zelfontwaking.
Daarenboven moeten computers evengoed de mensentaal leren begrijpen als dat de mens de computertaal leert. Het herkennen van emoties is er een voorbeeld van.
Omdat de mens echter niets kan voortbrengen dat niets van hemzelf bevat, zitten ook elementaire principes vervlochten in de technologie. Met name de groei in waarneming.

Het computernetwerk dat de aarde omspant, is nog maar aan het begin van haar ontwikkeling. Het netwerk zal groeien en haar mazen zullen kleiner worden.

De Veryn Thura beschrijft de onvermijdelijke geschiedenis van technologie die planetair debuteert, niet enkel op aarde maar ook op de talloze andere werelden waar intelligent leven aanwezig is.
Het feit dat de mens intelligent is, duidt erop dat intelligentie een inherent deel is van het universum, eerder dan dat de mens intelligentie heeft "uitgevonden".
Intelligentie is overal!

In het boek Aebalune wordt begonnen met de analyse van drie primaire waarnemingsprocessen die technologie (eender waar) zich eigen zal maken.

1) Het waarnemen van een stoffelijke structuur door middel van wrijven.
2) Het waarnemen van een stoffelijke structuur door middel van aanraken.
3) Het waarnemen van een stoffelijke structuur door middel van instant cognitie.

Het zijn drie verschillende processen die drie verschillende principes volgen.
Ze zijn ascentieel aan elkaar. (zie eerder op deze blog over de "ascentiële principes".

Wrijving

Verplaatsing is gratis, we betalen voor wrijving.
Is het niet ongelooflijk dom om te betalen voor wrijving?
Maar we kunnen niet anders, een wereld zonder atmosfeer is ondenkbaar en ook zwaartekracht is een wezenlijk aspect van onze thuisplaneet.
Wrijving is bijkans verworden tot natuurwet.

Ook de fijnere lagen van stoffelijk leven vertonen dergelijke patronen.
Zonder wrijving zou bijvoorbeeld evolutie niet bestaan.
Zonder wrijving zou er geen mutatie plaatsvinden.
Zonder wrijving zou het andere geslacht maar saai zijn.
Geen angst zonder wrijving maar ook geen vreugde.
Geen verdriet maar ook geen levenslust.
Vlees noch vis.
Mitose noch meiose.
Alles is stil en donker,
gevoelloos
...dood

Dus de volgende keer dat je bergop in tegenwind aan het fietsen bent, kun je beter niet vloeken maar zeggen: "o wrijving, wat heb ik je lief. Immers, zonder jou was ik niet dat wat ik heden ben!"

Toen ge nog klein waart, had ge meer tijd.

Er was een tijd dat de wereld nog nieuw was en jij een ontdekkingsreiziger.
Steeds op pad om benieuwd en geboeid te zijn.
Het verschil met nu is dat je toen meer tijd had om dingen lang genoeg te doen dat ze veranderen.
Nu doe je de dingen lang genoeg TOTDAT ze veranderen!
Dit is een deel van de inventaris van jouw jeugdige ontdekkingen:

- Als ge lang genoeg in de spiegel kijkt, wordt alles raar. En dan denkt ge: "dat ben ik, ik ben ik".
- Als ge lang genoeg met een spin speelt, komt er een draadje uit haar gat.
- Elk woordje wordt raar als ge het lang genoeg herhaalt. Dan klinkt het als een andere taal. Niet de taal die jij spreekt. Baby, thee, papier, boom, poes of hond...
- Ge kunt niet veel keer na elkaar slikken. Wel één of twee of drie keer, maar niet veel.

Mesomnesie

Het menselijk brein is fantastisch!
Ik nader de dertig en blijkbaar worden er programma's geactiveerd die daarvoor slapend of niet nodig waren.
De nieuwste ontdekking noem ik mesomnesie.
Mesomneten zijn plotse herinneringen aan iets dat lang geleden is gebeurd en die heel lang niet meer zijn herinnerd.
Meestal zijn ze zelfs sinds het moment van voorval niet meer herinnerd.
Het zijn dus herinneringen die zich twintig jaar lang koest houden om dan plots weer de kop op te steken.
Het vreemde aan mesomneten is dat het herinneringen zijn uit een betrekkelijk korte periode uit mijn leven, namelijk tussen de leeftijd van vijf en acht jaar. Misschien ook vroeger of later maar dat heb ik nog niet waargenomen.
Door wat ze precies worden getriggerd, weet ik ook nog niet.
Ik heb echter wel een theorie die min of meer interessant klinkt.

Vanaf de conceptie speelt de evolutie van de mens zich in het verkleind af.
Vis, amfibie, staart, blabla
De zoutconcentratie in de baarmoeder is gelijk aan de zoutconcentratie van de oeroceanen.
Evolutie wordt dus onthouden door het DNA en telkens weer als een film afgespeeld.

Maar dit principe houdt niet op als het kind geboren wordt!
Een kind wordt namelijk niet "leeg" geboren. We zitten vol programma's die ooit op een dag tot activatie worden gebracht. Ook het tijdstip dat dit zal gebeuren, wordt nauwkeurig door het DNA bijgehouden.
De puberteit bijvoorbeeld, waarbij een reeks hormoonprogramma's in werking treden die tot volwassenheid leiden.
Het moment dat een wonde moet dichtgroeien of van herstel bij ziekte.
En hier valt al meteen een verschil op te merken!
Ons lichaam beschikt over programma's die zich in een bepaalde situatie activeren en programma's die zich op een bepaald moment zullen activeren.
Herstellen van een botbreuk hoeft in je leven niet per sé gebeuren maar het doorbreken van de puberteit per definitie wél.
En ik denk dat mesomnesie tot de tweede categorie behoort.
Dat ze zich op een bepaald moment in je leven beginnen af te spelen.
Op het moment dat je je betrokken begint te voelen bij het leven en de stam.
Allez, 't is te zeggen, de enige referentie die ik daarvoor heb, is mezelf zenne.

De mens is geen kuddedier, de mens is een stamwezen.
Het verschil zit in de rol van het individu. Een kudde bestaat voor het grootste deel uit organismen die min of meer hetzelfde handelen. Vooral in gevaarsituaties is dit voordelig omdat grote groepen beter in staat zijn verweer te bieden tegen roofdieren.
Daarom komen ze meer voor op savannes dan in wouden.
In wouden regeren groepsdieren omdat gevaren gevarieerder en specifieker zijn.
Bij het vluchten van roofdieren zijn meer eigenschappen doorslaggevend voor de overleving dan snelheid en wendbaarheid.
Hier is evenwicht, coördinatie en oriëntatie minstens even belangrijk.

De vroege mens was jager/verzamelaar. Daarna werd hij landbouwer.
Tussen haakjes: deze omschakeling verliep in betrekkelijk korte periode. Als jager moest hij op het verloop van de maan letten.
Je moet immers weten wanneer je bij volle maan kunt gaan jagen of wanneer je thuis moet blijven. In die tijd waren er maanculturen over de ganse planeet. Toen we overschakelden op landbouw kwamen de zonneculturen op. Dit was de tijd dat de mannelijke dominantie geactiveerd werd.
Want met de landbouw kwamen de steden, de nomade was stedeling geworden.
Vanaf de stad ontstond, ontstond het concept "bezit". Daarvoor was er geen bezit.
De mannelijke dominantie kwam goed van pas in de stad want plots moest er wedijver gevoerd worden met andere steden.
De tijd van de mannelijke dominantie komt binnenkort op z'n eind. Dan begint het tijdperk van de Mens. Eindelijk.
Ok, tot hier de haakjes.

Toen de mens landbouwer werd en dus stedeling, vond er een nieuwe programmering plaats.
Ditmaal niet op gebied van spierkracht, snelheid of coördinatie. Maar op het gebied van omgang met elkaar.
Soit, hier ontstonden dus bepaalde programma's zoals mesomnesie (waarvan ik de biologische functie niet kan achterhalen).

Ik denk eigenlijk ook dat we al veeeeeeeeeeeeel langer stedeling zijn dan nu wordt aangenomen. Maar dat de vroegere steden in de jungle waren en gemaakt van hout en niet van steen. Dermee dat we daar niks van terugvinden.

Ach weet je wat...mijn aanpak is totaal niet wetenschappelijk. Misschien is mesomnesie anders te verklaren. Dada !